فطرت ذاتی ما آدم‌ها آن‌گونه آفریده شده است که یا در گذشته سیر می‌کنیم، یا در آینده! اما غافل از آنیم که اکنونِ ما درسی از دیروز است و تلاشی برای رسیدن به فردای آرزوهاست.
افسوس که قدردان داشته‌های امروز خود نیستیم و زمانی که تقدیر ثروت ما را می‌ستاند، تازه می‌فهمیم همان‌که روزگاری ناچیزش می‌پنداشتیم، چقدر در وقت نبودش به کارمان می‌آید.
سرطان و بیماری‌های خاص دیگر جوان و پیر نمی‌شناسند. این روزها درهرجایی که می‌نگریم جولان قتل‌های زنجیره‌ای این قاتل بی‌رحم است که هنوز هیچ کارآگاهی قادر به یافتن آن نشده تا محکمه‌ای برایش قصاص صادر نماید.
پس قدر یکدیگر بدانیم تا روزی شرمنده هم نشویم و خدا را برای سلامتی و آن‌چه که برما ارزانیده است سپاس گوییم. مشکلات زندگی را کوچک بشماریم و یقین داشته باشیم که
#ماخداراداریم و همواره #خداباماست تا نومیدی از ذهن و دل‌هایمان رخت بندد و دور شود.
مردبارونی - ۱۳۹۸/۷/۵